Hoe re(a)geert Tijn

Tijn Touber reageert snel. Zijn mail komt in het kort hierop neer:

BESTE HARRY, IN OVERLEG MET DE HOOFDREDACTIE ZIJN WE TOT DE CONCLUSIE GEKOMEN DAT ER EEN GRENS IS AAN WAT WIJ HIERIN KUNNEN DOEN.

Dus doe ik een laatste poging:

OK, Tijn, dank voor je snelle reactie. Hierbij mijn laatste reactie.
Ik begrijp dat jullie als redactie een grens hebben aan wat jullie kunnen doen.
Dat aanvaard ik.

Verder meen ik te begrijpen dat je kiest geen oordeel te hebben of te vormen over wat er is gebeurt.
Dat vind ik heel erg jammer. Het tast de betrouwbaarheid van Ode aan als een platform voor positieve verandering.

Je kiest ook geen oordeel te hebben of te vormen over Robert Gorter. Wij hebben die vrijheid helaas niet... Er zijn (mede-)mensen waar je iets aan hebt en anderen waar je niets hebt. Dat onderscheid is relevant. Voor klanten van Gorter zelfs van levensbelang.

Als je mijn mails zorgvuldig hebt gelezen, weet je dat ik er niet uit ben op een rel of sensatie, maar op verificatie van onze feitelijke ervaringen. Het vertrouwen is volkomen onverwacht ondergraven door de feitelijke ervaringen samen met de misleidende informatie van Gorter. Niets daarvan is tegengesproken, ondanks al onze uitnodigingen daartoe.

Je zegt dat je mijn beweringen niet kunt beoordelen. Maar je kunt kiezen mij te geloven. Of je kiest het uit te zoeken en te verifiëren. Dat lijkt me typisch de taak van een journalist. En jij bent nog steeds de aangewezen persoon. Juist daarom gaf ik je de persoonsonafhankelijke controleerbare gegevens over Cels4Health. Als je de feiten echt boven tafel wilt hebben, dan is dat heel eenvoudig. Het kost wat tijd en heeft consequenties, die je uit de comfort zone dwingen.

Ik vraag me nu af of jij dat wel wilt. Waar geen wil is, is geen weg. Zonder tegenbericht concludeer ik uit je mail dat je niet wilt voldoen aan mijn verzoek: Dat je de feiten uitzoekt. Dat is dan jouw eigen vrije keuze. Dan vind ik vast wel anderen die dat doen.

Ik eindig deze mail ironisch, want dit alles doet me enorm veel overbodige pijn. Met een quote van jullie eigen openingspagina.
"Wij willen een antwoord bieden op de machteloosheid en frustratie...
...In Ode worden problemen niet ontkend. Maar we weigeren ons neer te leggen bij de tegenslagen en mislukkingen: we zien ze als uitdagingen voor positieve verandering. Er zijn oplossingen genoeg."

Walk your talk.