Slecht nieuws. De lymfocyten van Gerda zijn zo goed als verdwenen. De chemo doet zijn verwoestende werk. Vanuit het ziekenhuis in Leuven worden we gebeld meteen als zij de uitslag binnen hebben. Gerda moet preventief aan de anti-biotoca. Vijf dagen lang 500 mg Tavanic. Mooie naam, dat wel. Bij mij gaan meteen alle signalen op rood en ik ben weer helemaal alert en bij de les. Godzijdank heb ik dit weekend wat kunnen uitrusten. Wat is het standaardkankersbestrijdingsprotocol toch een destructieve kutaanpak. Echt een bij-gebrek-aan-beter-strategie. Man, wat haat ik dit. Je geweld aan laten doen, omdat het (hopelijk) goed voor je is. De krant doet ook steeds duiten in het zakje, met kankerartikelen. Vandaag een artikeltje waarin Wim Distelmans meldt dat doktoren niet weten wanneer ze moeten stoppen, met behandelen. Terwijl 7 van de 10 liever ongestoord thuis in alle rust en vrede afscheid neemt van het bestaan, overlijdt 6 van de 10 mensen in het ziekenhuis. Zover laten wij het niet komen.
Ondertussen bereidt Gerda zich voor op haar kale bestaan. Haar haar begint steeds losser op de bol te staan.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten