Ik zie het weer een beetje zitten...

Gisteren was ik compleet het Noorden kwijt, zoals Gerda het noemt. Ik kon de pedalen niet meer vinden, ik wist het niet meer. Niet verwonderlijk als je de recente geschiedenis meeweegt, maar het was even niet leuk. Ik ben niet leuk op dit soort dagen. Ik heb flink lopen kankeren, vooral op Gerda, maar gelukkig reageerde ze daar heel gezond op. ;-)
Ze bood me meteen een reisje aan. Het was een heel vreemde bijzondere trip. Vlak daarvoor belde Tineke Brackel me op. Ze had van Pauli van Oort onze verhalen gehoord. Met Tineke heb ik dus de hele geschiedenis even kunnen evalueren. Dat deed ook goed.

Dit alles hielp me weer met beide benen op de grond te komen. Ik heb nu weer een hanteerbaar concept van mijn situatie. Ik heb zo'n mentale kaart hard nodig om me te oriënteren. Ik kan niet zonder ZICHT. ;-) Maar nu ken ik mijn plek weer. Naast Gerda. Letterlijk als haar nieuwe buurman en emotioneel als haar liefde en steun. Maar ik hoef verder haar leven niet voor haar te runnen. Ik blijf voorlopig formeel in Utrecht wonen en de Varenstraat 27 wordt mijn 'vakantiewoning'.

Dick van der Horst regelt de financiële formaliteiten voor me. Dat komt goed uit, want ik hou me ook veel liever met mijn eigen zaken bezig. En daar kom ik minder aan toe dan ik soms leuk vind. Vrouwen kunnen eindeloos veel aandacht vragen. ;-) Vanmiddag begeleid ik Gerda naar de haarkliniek. Terwijl ze nog steeds meer haar heeft dan ik. But we are closing in. Ik vier nu dus noodgedwongen VEEL vakantie. Toen ik nog loonslaaf was bij Reklamepartners, noemde ze me daar al Harry "slapend rijk" van der Velde. Albert Gerrits heeft daar nog een mooi portretje van gemaakt.

Morgen wil ik wel naar de werkconferentie van smt, maar dat kost ook een hoop tijd. Ik zal Ineke Rabbering zo maar even bellen. Het lijkt me erg leuk om JAM bezig te zien. Wij gaan woensdag voor het eerst samenwerken. Ik teken mee bij een klus die zij doen in Rotterdam.