Is dit echt?

Over gezond gesproken. Ik was uit gemakzucht eigenlijk al gewonnen voor de draadloze oplossingen die overal worden aangeboden voor bellen en internetten. Zeker in de tussenhuizige situatie waarin ik nu verkeer. En zo’n wifi-community als
fon.com is natuurlijk erg sympatiek. Niks nieuws, maar wel leuk. Waarom youtube trouwens tig miljard waard is, snap ik niet echt. Goed, maar ik las al enge verhalen over de gepulste straling van UMTS en WIFI. Maar toen vertelden Gerda’s Poolse buren uit directe ervaring over hun kwakkelende dochtertje die opeens wonderbaarlijk opknapte, toen ze verhuisden vanuit hun appartement dat pal onder een batterij telefoonantennnes lag. Gerda had haar DECT-telefoon al vervangen door een draadtoestel na een artikel in Humo. Maar toch... al dat gemieter met draden altijd, daar wil ik nog steeds wel vanaf. En niet iedereen is overgevoelig voor straling toch? Dus gisteren heb ik Gerda’s DECT-toestel weer even geïnstalleerd. Dan kon ik namelijk vanuit mijn huis ernaast alvast weer belllen. En dat heb ik heerlijk gedaan.
Maar verbeeld ik me het nu of niet? Vanaf het moment dat het apparaat aanstond was er een gespannen deadline atmosfeer. Alsof ik te lang te gestresst had gewerkt. Een naar gefronst bonzend gevoel in m’n voorhoofd. Toen ik me over het apparaat boog drong het tot me door. Het gebons nam toe en ebde weg nadat ik wat onthutst de netstekker eruit trok. Ho. Dit is NIET leuk. Ik blijk even terughoudend in het serieus nemen van waarschuwingen als Exxon ten opzichte van Al Gore. Ik ben een ongelovige Thomas. Pas nu ik het onhoorbare gedender in mijn eigen brein voel, slaat de onrust toe. Mijn brein word gekookt en dus ook het gezonde verstand van het ontwikkelde deel van de westerse naties. Inclusief alle ondernemers en bestuurders die meedeelden in de vooraf geïncasserde megawinsten van deze nieuwe technologie. Want al het boter op hun hoofd beschermt hen niet tegen die magnetrons die overal in het landschap hun straling door je lichaamscellen pulsen. Tegen de tijd dat het wetenschappelijk en onomstoten is bewezen dat het schadelijk is, is er al onnoemelijk veel onnodige en onherstelbare schade aangericht. Als het meevalt, is het alleen vervelend, maar getuigenissen uit betrouwbare bron (medici) tonen aan dat het om werkelijke gezondheidsschade gaat. Wat het op de lange termijn dus doet is nog onbekend. En ik wil dat niet meemaken.

Oh ja, bagatelliseer maar.
Maar overdenk even mijn stellingen. Bij gebrek aan cijfermateriaal hanteer ik de 80%-regel. (Familie van de Bell-curve.) Acht van de tien mensen is normaal. Dat betekent dat ze in 80% van de gevallen eerlijk en betrouwbaar zijn in hun uitlatingen en gedrag. We kunnen dus waarschijnlijk de meeste mensen geloven die zonder verder belang dan hun eigen gezondheid klagen over de effecten van allerlei stralingsapparatuur. En zij zijn slecht de sprekende meerderheid. De meeste mensen zwijgen of weten hun klachten niet effectief in de openbaarheid te brengen. Dus er zijn wel vier keer zoveel mensen die daadwerkelijk last hebben. Zij stuiten in hun nood op de ontkenning van de belanghebbenden. Er zijn miljarden geïnvesteerd in draadloze technieken die nu onbedoelde en ongewenste effecten hebben. Zij willen niet dat dit waar is en eisen bewijzen. Het patroon is innmiddels vertrouwd. Olie, tabak, farmaceutica, noem maar op. Bedrijven verdedigen hun bestaan alsof het levende organismen zijn, desnoods ten koste van mensenlevens. Dus, Tom Poes, verzin een list.