Losgelaten of losgeslagen.

Sinds de zomervakantie ben ik al van mijn stuk. Ik ben sinds juli amper in Utrecht geweest. Hier in Rumst voel ik me nog steeds meer gast dan bewoner. Zo zonder werkelijk vaste woon- of verblijfplaats raak ik steeds meer de controle over mijn leven en spullen kwijt. Zo vrees ik nu dat ik mijn digitale camera heb verspeeld. Van mijn geheugen moet ik het zowiezo niet hebben, zoals velen van jullie weten. ;-) De vaste gewoonten waarop ik mijn bestaan baseerde werken hier niet. Mijn sokken verdwijnen voorgoed bij Gerda in de was. Het is tijd dat ik voor mezelf structuur aanbreng. Maar dat wordt ook weer getorpedeerd, zoals deze dag wordt bewezen. Ik dacht Gerda te kunnen droppen en vandaag wat te kunnen werken achter mijn bureautje op de Varenstraat 27. Maar voordat de poortkatheter ("Ach dat is een kleine ingreep!" Voor de chirurg, ja!) in haar zat, was het drie uur geweest en bleek ze onverhoopt weer mee terug te mogen naar huis. Toch te weinig witte bloedlichaampjes. Toen had ik het ook wel weer HELEMAAL gehad. Maar dat is een ander onderwerp. Eerst mijn draai hier vinden. En mijn camera...