Nieuwe succesformule voor een betere wereld.

Nicole van Lipzig, tot vandaag nog nooit van gehoord. Maar ze heeft wel mooi het wetenschappelijke bewijs geleverd dat het gat in de ozonlaag en het smeltende poolijs ons eigen mensenwerk is. Deze bekendmaking valt mooi samen met de promotie van het filmpje van Al Gore. De politici hier in België hebben het wel (onder ogen) willen zien en zijn het opeens opvallend eens. Combineer dat met de bevindingen van Tim Jackson en het succes is onafwendbaar. Als regeringen willen dat hun bevolking zo gaat consumeren dat de planeet nog een tijdje meekan, zullen ze strategieën moeten bedenken die uitgaan van het psychologische principe 'ik wil als jij wilt'. Dat blijkt uit deze Britse studie. Ik zou het zelf anders zeggen, maar ik ondersteun de strekking. Ik citeer hier het artikel uit "De Morgen" van gisteren... ;-) :

1 'Er is ruimte voor verandering'
Mensen werken graag mee aan verandering, als ze maar het gevoel hebben dat ze niet tegen de stroom ingaan ('Ik wil als jij wilt'). Regeringen moeten positief leiderschap tonen. De Britse regering engageerde zich alvast om tegen 2012 alle overheidsgebouwen CO2-neutraal te maken.

2 'Zorg voor een persoonlijke band'
Zorg ervoor dat mensen een persoonlijk verband leggen tussen energieverbruik en klimaatverandering, bijvoorbeeld als ze het vliegtuig nemen. Voorzie de mogelijkheid om iets meer te betalen voor een vliegtuigticket, zodat energiezuinige initiatieven kunnen worden opgezet in de derde wereld. Kies voor een opt-out-systeem in plaats van een opt-in-systeem. In plaats van de mogelijkheid aan te bieden moeten zij die niet willen meedoen zich uitschrijven. Jackson: "Dat komt de sensibilisering ten goede."

3 'Leg niet alle last op groene schouders'
De inspanningen van de heroïsche minderheid van groene consumenten volstaan niet om het tij te keren. Maak het de anderen daarom gemakkelijker om duurzame keuzes te maken. Dat kan door niet-duurzame producten uit het gamma te schrappen, minimumnormen op te leggen en duurzame consumptie financieel te steunen.

4 'Toon mensen dat ze deel uitmaken van iets groters'
Schakel lokale besturen en verenigingen in om de bevolking collectief te mobiliseren om milieuvriendelijkere gewoontes aan te kweken. Zorg dat iedereen beloond wordt door bijvoorbeeld isolatie te subsidiëren. Maar gebruik van positieve rolmodellen.

5 'Pak ook de moeilijkere kwesties aan'
Door alleen zaken te stimuleren die weinig gedragsverandering vereisen, zoals een miniwindmolen op een dak of het gebruik van spaarlampen, zal men er niet komen. Regeringen moeten ook instrumenten ontwikkelen om pakweg het luchtverkeer en het autogebruik aan banden te leggen. Ze moeten het momentum creëren voor dergelijke ingrijpende veranderingen door de bevolking actief te informeren over de noodzakelijke beleidskeuzes.

Dit wil ik nog wel eens beter ordenen... volgens Graves, zeg maar.