Orde of zaken

Dit is een riskante uiting. Ik gebruik nu dit medium om vooral met mijzelf te communiceren. Om mijn gedachten te ordenen. En dat in de quasi openbaarheid van het wereldwijde web. Het is weer zo'n moment dat alles wat ik wil, veel meer is dan ik kan waarmaken. Terwijl er nog eindeloos veel minder inspirerende klusjes en beslommeringen op afhandeling wachten. "Laat je kennen" blijft een leuke uitdaging

Gisteren was ik op Beukenrode op uitnodiging van Martien van Steenbergen. Op voorwaarde van geheimhouding wilde hij zijn lumineuze inblazingen, zoals hij dat noemt, loslaten op een exclusief aantal genodigden. Sinds maart, toen ik hem leerde kennen bij 'Klaar om te wenden', hebben we vrijwel wekelijks gebrainstormd en gediscussieerd over hoe het dan wel moest.
Het verlangen dat Martien gisteren voor zijn gasten uitte, was dus voor mij niet geheel nieuw, maar de samenwerking van dit gezelschap wel. En dat had kracht. De ambities zijn weer huizenhoog en inspirerend. Als dit soort mensen hun energie en profesionele kwaliteiten er in steken is het succes en plezier onafwendbaar. Maar ik moest ook daar wel melden dat ik mijn eigen Petproject heb en dat ik naast dit soort uitdagende diepte-investeringen ook af en toe mijn brood denk te moeten verdienen. Ik heb me verbonden aan Gerda's levensplan en ben dus een grotendeels bezet man. Gerda vond ons plan trouwens een typische mannentrip. Vandaag ontmoet Martien nog meer potentiële reisgenoten, ook enkele dames... Ben benieuwd!

Nu vandaag achter mijn bureau in het vrije België (vandaag is het Allerheiligen en dus een soort Zondag) probeer ik weer orde, regelmaat en planmatigheid te brengen in mijn ontwrichte bestaan. Met het soort vriendin dat ik er tegenwoordig op na hou, is dat bijna per definitie onmogelijk. Dat karma verplicht me bij het moment te blijven. Mijn belangrijkste les momenteel. En tijd voor mijzelf nemen, me afstemmen op de situatie, als een radio. En steun vinden. En vragen!

Ondertussen wil ik ook enig ZICHT op de zaak houden. Dus maar weer lijstjes maken en prioriteiten aangeven. Nu oktober voltooid verleden tijd is, meldt zich ook weer mijn neurotische weerzin tegen afrekenen (in het niet-criminele circuit) en de bijbehorende administratie. Ik ga weer pogen om een regelmatige dagindeling te gaan volgen. Die moet stroken met die van Gerda, want onze tijd samen is de meest kostbare. Dat is een uitdaging op zich. Impliciete commmunicatie via verwachtingen is voor haar normaal. Schijnt een typisch vrouwelijk gedragspatroon te zijn. Ik kan er niks mee, wat weer leidt tot ellenlange discussies, die we elkaar soms ook nog eens verwijten. Van die dingen ja!

Goed... zo kan ik wel de hele dag blijven schrijven. Dan is het zo weer dag dag. Eerst maar een sprintje maken met klusjes. (Gisteren geleerd!)