Bij de ochtendmail zit een bericht van Rosa. Acht uur 's ochtends is zes uur 's avonds daar, mailt ze. Of ik dan kan bellen. Dan kan ze haar plannen bespreken. Dat laat een vader zich geen twee keer zeggen, maar ik moest toch nog tien keer bellen. Vodafone besloot steeds dat ik geen beltegoed had. Zelfs Anneloes gestoord. Toen ik Rosa eindelijk te pakken had, weet zij het aan het onweer daar. Soit. Ruim 20 minuten bijgepraat. Een beetje walkietalkie, want er zit net iets teveel vertraging tussen voor een natuurlijk gesprek. Maar ik ben weer bij. Ze heeft het daar erg naar haar zin, geld genoeg en zowaar een plan. Ze geniet erg van de ervaringen daar. Dat zijn voornamelijk feesten. Van werken gaat het niet komen, legt ze uit. Voor een enkele week vind je geen baantje, namelijk. Verder reikt de tijdshorizon daar blijkbaar niet. Deze week heeft ze het rustig. Het weekend daarna gaat ze met haar ''studievrienden'' Vera, Wessel en Suzan en Nello naar t Surfkamp, en daarna met het vliegtuig Australië over, noordwaards naar Cairns om Sophie daar te zien. Van daar met haar uit met zo'n ''hop-on hop-off busticket'' in stapjes weer zuidwaarts. Ergens middenin gaat ze nog met een zeilboot naar de Whitsunday's en met een jeep Frasier Island verkennen. Kortom de standaardtrip van de backpacker. Maar goed dat ze een goede rugzak als cadeau opgedrongen heeft gekregen. Anders had ze het met haar 'sex-in-the-city' rolkoffertje moeten doen. Naja, zoals Rosa dat zegt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten