Spagaat

Voor ik het weet is het alweer vrijdag. En ''al die dingen die ik nog wil doen'' moeten bijna allemaal nog worden gedaan. Toen ik afgelopen donderdag moe wakker werd op de zolder van de Huizingalaan drong het tot me door dat ik hoognodig weer voor mijzelf moet gaan zorgen. Dat zou eigenlijk deze zomer zijn begonnen, maar Gerda stak daar een tumor voor. Sindsdien heb ik alles opzij gezet om te redden wat me zo dierbaar is: Mijn lief. Vanuit mijn overlevingsstrategie schuw ik geen drastische maatregelen. Dus ik heb meteen het huis van haar buren gekocht dat toevallig net vrij kwam. Dat na veel gedoe gefinancieerd met een tophypotheek op mijn Utrechtse huis. Verbouwinkje erbij, inclusief de tegenslag. ''Ja'' gezegd toen Marieke vroeg of haar zoon bij mij op kamers zijn zelfstandigheid mocht oefenen, waardoor ik nu uiteindelijk twee huurders heb. En steeds Gerda bijstaan in haar strijd, terwijl we samen haar thuissituatie verzekerden tegen een dreigende verloedering. Door al die mantelzorg heb ik zelf wel een jas uitgedaan zoals dat heet. Ondertussen toch wat klusjes gedaan. Voor het geld, maar vooral voor de eigen pret en energie. Dit jaar, nu we het voorlopig hebben overleefd, ben ik weer blij 'ja' gaan zeggen tegen allerlei leuke klusjes, want dat is nu heel duidelijk: Ik geniet van mijn werk. De intense vermoeidheid waarmee ik in juli 2006 op vakantie ging is er al met al niet minder op geworden. Nu ik wat 'tot mijzelf' kom, begint dat zich te manifesteren. Ik merk dat ik obsceen moe ben. Een diep soort uitputting. Ik heb maanden mijzelf opzij gezet en kan nu protesten van mijn ego nog amper herkennen. Geen wonder dat ik dan door mijn rug ga. Deze ochtend met Gerda naar de Qi-gong geweest. Het pakt wel de latente spanning goed aan, dus ik zet mijn weerstand tegen het hoge huisvrouwengehalte opzij, tot ik het wat onder de knie heb. Vanmiddag gaat de ostheopate weer ingrijpen in mijn gekneusde onderrug. Maar vooral moet ik mijn eigen zelfbeeld weer wat helderder maken en duidelijker begrenzen. Ik ga de onvoorwaardelijke steun aan alles en iedereen wat minderen, want ik ben al leeg genoeg gelopen. En ik ga een elegantie oplossing vinden voor de België-Nederland spagaat waarin ik nog steeds zit. Want ik kan niet een volledig leven leven op twee plaatsen.