"Harry, je hebt al heel lang niet geblogd." zei Gerda me en ze heeft gelijk. De afgelopen tijd was ik af en toe supergestresst en dan ben ik onprettig gezelschap laat men mij weten. Afstand nemen is er niet bij. Van enige nuchtere bespiegeling is ook geen sprake. Verklaarbaar is mijn gemoedstoestand wel. Na de geslaagde verkoop van mijn pand leek het me een goed idee om vlak voor de Krokusvakantie een oriënterend huizentochtje te maken in Antwerpen. Ik stelde drie adressen voor met ieder een ander karakter: Een huis, een appartement en een "opknappertje' een goedkoop pand wat we naar eigen inzicht konden laten renoveren. In de periode dat we begonnen te denken over ons vertrek uit Rumst, na Gerda's retraite in oktober, fantaseerden we al gauw over een appartement in Antwerpen. Samen alles achter ons laten en op wereldreis moet nog even wachten. Annelien wil haar derde middelbare schooljaar graag naar de kunstopleiding in Antwerpen en de stad trekt me wel na Rumst. Dus we hadden een programma van eisen, maar merkten al snel dat een betaalbaar appartement met vier slaapkamers zeldzaam is. Gewone huizen bieden veel meer voor het zelfde geld. Dus verruimden we onze blik en trokken op de eerste dag van februari naar Antwerpen. Ik had een perfect rijtje afspraken kunnen regelen en zo stonden we om tien uur in een spiksplinternieuw appartement rond te kijken. De makelaarsdame verzuchtte dat ze het haar assistent wel erg aantrekkelijk in de markt had laten zetten. Wat een eerljke opmerking bleek, want na een dag rondkijken in de stad en een avond lang nog naar alle concurrerende aanbiedingen op het internet, had ik ook sterk het gevoel een gouden kans te hebben. En als Vrouwe Fortuna je toelacht moet je haar meteen bij de haren grijpen. De legende zegt dat je te laat bent als je net voorbij is: Op haar achterhoofd heeft ze geen haar...
Om een lang en spannend verhaal kort te maken: De vakantieweek die we mijmerend over allerlei woonmogelijkheden dachten door te brengen heb ik - tot woede en wanhoop van mijn lief - volledig verbrand aan het veroveren van dit plekje. Na de slechtste onderhandelingen ooit heb ik het gekocht, trillend van de zenuwen. Slechts 1000,= euro onder de vraagprijs. Maar ook dan is het nog een superkoop. Het is gebouwd door een man die zelf in de "immobiliën" zit. Hij leeft van het bouwen en opknappen van huizen en heeft op een mooie plek voor zichzelf een solide huis neergezet. Met daarbovenop nog een woning van drie verdiepingen. Makelaars noemen dat hier een "triplex". Klinkt lekker goedkoop zeker. De bouwer heeft niet bezuinigd op kwaliteit en materiaal. Het heeft voor 420.000,= al te koop gestaan, maar zijn vrouw weigerde al twee toekomstige buren. Wij zijn om een of andere reden wel door de keuring geraakt. Ha ha. Nu prijs ik me met het idee dat het universum me weer gul steunt, ook al heb ik het gedurende de trip al flink in de broek gedaan. Wat is dat spannend. Ik speel wel met een heel hoge inzet: met mijn basis en een enorme bak geld.
Mijn grootste angst is dat ik nu een deal heb gesloten die ik eigenlijk niet kan betalen. Mijn trouwe financiële man Dick van der Horst heeeft zich een slag in de rondte gewerkt om tijdig met de "cijfers' aan te komen. Bruin kan het wel trekken, maar ik wenste meteen wat nieuwe opdrachten, want in januari heb ik amper tot niet gewerkt. En ja hoor ik zit nu weer helemaal vol, als mijn offertes worden geaccepteerd.
Over offertes gesproken. Mijn grootste zorg toen ik bij de verkoper aan tafel zat, was of ik het zou kunnen financieren. De verkoper, kind aan huis bij een grote bank, bood me aan me te introduceren bij zijn contactpersoon. Precies wat je hier nodig hebt in België. Dus het eerst financieringsaanbod is binnen. Maar ik loop op de feiten vooruit. Huizen kopen is hier in Vlaanderen een volstrekt andere business dan wat ik in Nederland ken. De overheid heeft een aantal maatregelen getroffen die het proces nogal medogenloos maken. Waarschijnlijk om speculatie te ontmoedigen, maar als je niet oplet ben je verplicht te kopen, ook als je het niet KUNT betalen. De notaris heeft hier in de huizenhandel een veel crucialere rol. Als contractenopsteller en ook als bemiddelaar tussen vraag en aanbod. Veel huizen worden hier via de notaris verkocht... Het voert te ver om alle strubbelingen te reproduceren, maar als alles goed gaat teken ik aanstaande vrijdag de optie bij de notaris in Antwerpen. Pas dan is er formele zekerheid over de aankoop per 7 juli 2008. Gelukkig vertrouwen de verkoper en ik elkaars woord. Ik zal alvast een sneak preview geven van mijn nieuwe woonst:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten