Wat betekent de uitslag voor mij

Veel. Meer dan ik bewust kan verwoorden. Zoveel is duidelijk. Het eerste wat ik merk is een gevoel van ruimte. Het laatste half jaar heb ik geleefd met het gevoel dat onze dagen samen wel eens geteld zouden kunnen zijn. Dat dit mogelijk onze laatste redelijk normale periode samen was. Het vonnis in september was wat dat betreft vernietigend. (Lees ook even na wat Gerda zegt over de invloed van dokters.) Nu heeft het acute crisisgevoel plaatsgemaakt voor een veel stabieler beeld. Dit laatste halfjaar is er niets verslechterd aan de uitzaaiingen op haar borstvlies. Dat er niets is veranderd lijkt op het eerste gezicht weinig spectaculair, maar feitelijk is het een trendbreuk en een zeer positieve wijziging ten opzichte van het medische oordeel uit september: "Blijkbaar is het toch een agressieve tumor." My ass! Pasteur zei al "Het zaad is niets, het terrein is alles." En kanker is geen simpele fysieke ontsporing die je zonder aanzien des persoons met messen, chemicaliën of radioactieve straling wegsnijdt, zoveel is ons inmiddels duidelijk. We hebben zelf ook nog geen eenduidige lineaire verklaring, maar wel een gefundeerd vermoeden dat de zorg en aandacht die Gerda dagelijks in haar conditie investeert, zijn vruchten afwerpt.

Woensdag hebben we pas voor het eerst de volle omvang gezien van de uitzaaiingen. En tot onze afschuw is er geen sprake van "enkele" actieve plekjes, zoals we hadden begrepen, maar op zo'n grofweg vijftien plaatsen zijn vlekken of vage vormpjes te zien. Ze corresponderen goed met de plaatsen waar Gerda wat ongemak voelt in haar rechterborstkas. De 3D-scans van afgelopen september en deze april werden naast elkaar in alle onbevangenheid getoond door een radiologe die ik nog niet kende. De opnames verschillen alleen van elkaar omdat Gerda net even anders ligt en net even anders is gefotografeerd. Door de beelden naast elkaar snel door te lopen, was heel goed te zien dat alle plekjes op het oog onveranderd zijn qua vorm en grootte. Dat is bijzonder, omdat ze in de acht maanden na de extra chemo van februari klaarblijkelijk vanuit het niets zo snel zijn gegroeid...

Gerda's regime van fysiek en mentaal reinigen, ontgiften en zeer gezond eten heeft haar conditie erg verbeterd. De uitslag doordringt ons ervan dat ze zo door moet gaan. En ik ben zo blij dat ze nog even blijft. Die vreugde doordrenkt me heel diep. De zware zwarte dreiging neemt afstand. We kunnen samen wat verder komen dan ik vreesde en de horizon strekt zich wat opener voor ons uit. We kunnen nu onze aandacht richten op het verhuizen naar Antwerpen om daar op een gelijkwaardige manier te gaan samenleven. En de zomervakantie wordt zo heel leuk. En ik kan zelf ook weer (enkele van) al die andere dingen gaan doen, die ik opzij heb gezet. Heerlijk dus.