he he

Vandaag en gisteren zag het leven er weer een beetje uit zoals ik het kende voordat het op zijn kop ging staan. Geen plotselinge of sluipende dreigingen en ontregelingen, maar gewoon genieten van de dag en de enorme stapel achterstallig werk. Met de prettige illusie dat een dag later ook wel OK is. Of tenminste de gedachte dat het geen onvergeeflijk verlies zal opleveren als niet alles voor het einde van de dag is opgelost. En dat alles goudomrand met een frisse lentezon. Zo kom ik weer aan mijzelf toe. Genoeg slapen en geleidelijk bijtanken van de uitputting. Vandaag als goede daad een nieuwe chiropractor bezocht hier in Antwerpen. Die paste al zijn ingrepen op mij toe zodat ik daarna losjes door de stad lopend weer kon wennen aan een vrij bewegend lijf. En vanavond weer op tijd naar bed natuurlijk. Ik hoop dat ik in 1 keer doorslaap.