Tot mijn eigen verbazing zit ik nu in Langkawi, een recent ontwikkeld tropisch eiland in een superdeluxe resort. In afwachting van de conferentie van Mammoet die ik vanaf donderdag moet betekenen. Wham bam aan het andere einde van de wereld, met alles anders. Juist de details verbazen me het meest. Geluidloze vleermuizen zo groot als zeemeeuwen die 's nachts vlak over me heen vliegen of de wonderlijke manier waarop een plant zijn nieuwe blaadjes groeit.
Ik benoem deze week afstand nemen symbolisch als het einde van de afgelopen periode, hoewel ik dat natuurlijk helemaal niet voor het zeggen heb. Maar alles lijkt nu weer geleidelijk stabiel en steeds meer geordend te worden, waardoor rust en ruimte komt. En weer energie en hoop en enthousiasme voor nieuwe dingen en geparkeerde ambities.
Mijn wens is dat ik (en Gerda ook) ons nu bezighouden met de realisatie van 'wat we hier komen doen'. Ik heb nu in ieder geval even de mogelijkheid mijn eigen streven en sneven van een ruime afstand te evalueren en hopelijk krijg ik weer contact met wat ik 'eigenlijk' wil en fantasieën over hoe dat er uit kan zien.
Ondertussen is het hier te mooi om binnen te zitten kloppen. Dus naar buiten allemaal uit de airco. Het is net alsof je een warme vochtige badkamer instapt, maar dan wel een hele grote. ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten