Zo'n dagje vizthink maakt meer los dan ik in één keer kwijt kan... De aandacht voor en de herkenning van het belang van visueel denken als powertool triggert alle tijdelijk geparkeerde gedachten die zich al jaren in mijn brein ophopen. Dat braak ik er niet in één keer uit. Dus als tniet ken zoals tmot, dan mottet zoals tken. Ik begin gewoon weer wat te lozen in de hoop dat ik van de brokken geleidelijk weer iets samenhangends kan maken.
In de kring van visuele denkers hebben de mensen die kunnen (en durven) tekenen een natuurlijke voorsprong. Zij kunnen effectiever noteren dan anderen. (Ongeveer zoals ik het afleg tegen iemand met een typdiploma.) Dus dom en jammer dat tekenen op school een ondergewaardeerde discipline is geworden. Maar de inhoud van fraai getekende notities is niet persé beter. Soms is er alleen een cosmetische voorsprong. Want wat uiteindelijk telt is de helderheid van de gedachte. Dat hangt meer af van de kwaliteit van het achterliggende denkwerk dan aan de verbeelding ervan. Het denken als bewuste discipline is tot nu toe nog wat onderbelicht gebleven, druk als we zijn met het ontdekken van ons vak.
Toch is het denkwerk dat wat een visueel denker onderscheidt van zeg maar de gemiddelde tekenaar of ontwerper. Ik verhuur naast mijn verbeeldingskracht toch vooral mijn denkvermogen. In de KIJK van mei 2009 komt de cognitief psycholoog Harold Bekkering aan het woord. Hij zegt daar nuttige dingen als "Volgens mij ligt de basis van gedrag in het waarnemen en doen van handelingen." en "Het brein moet op elk moment de meest gepaste actie ondernemen op wat het waarneemt.". Kijk, dan voel ik me weer gesteund in mijn overtuiging dat een goed plaatje goud waard is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten