Net als ik dan toch - om me even te verzetten - een ‘tas’ koffie ga drinken beneden in het café, duiken de artsen in opleiding op bij Gerda in de kamer.
De chemo-cocktail wordt deze keer met 20% verminderd om de weerstandsvermindering binnen de perken te houden. Tussen Kerst en Nieuwjaar is er geen rust. Ze moet dan twee dagen opdraven voor een serie onderzoeken en een evaluatiegesprek met het opperhoofd Johan van Steenkiste. Wat voor Oud en Nieuw gaat dat worden? Het is nog niet afgelopen, beseffen we. Nadat we alles uitgebreid hebben doorgesproken, vanuit technisch medisch standpunt tot en met het filosofisch spirituele perspectief en weer terug, is het vooral duidelijk dat niets echt duidelijk is. Hoe we het ook wenden of keren het is vaagheid troef. En elk moment dat we verwachten duidelijkheid te krijgen of te kunnen creëren, gebeurt er iets waardoor we weer volledig in de mist zitten. Gerda zal zelf - en helemaal alleen - haar knopen moeten doorhakken.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten