Veelbelovend

Voordat ik Gerda ophaal van de chemo, laat ik nog even de hond uit.Vandaag voelt het leven veellbelovend. Een oneigenlijk lentegevoel versterkt dat. Als je er oog voor hebt is het hier ook prachtig (vooral voor DOVE mensen dan, het eeuwige verkeerslawaai drukt hier altijd op mij.) Een beetje van Gogh prentjes.

Eenmaal in Leuven tref ik Gerda in opvallend goede doen. Ondanks het bakje braaksel naast haar bed en een gebroken nacht. Ze wil zelfs op weg naar huis nog wat boodschappen doen. Die extra week rust heeft haar krachtiger gemaakt, merk ik. Zij zit nu op haar eigen plek ook te bloggen en daar zet ze de foto die ik net schoot: "Na de doorbraak". Heerlijk!

The final Chemo

Vandaag is Gerda dan toch eindelijk fit genoeg bevonden om aan haar laatste chemo te beginnen. Zoals hier gebruikelijk werd dat niet expliciet medegedeeld, maar werd het ons duidelijk door de binnenkomst van de verpleegster met het infuus. Later is de arts in opleiding het nog wel komen toelichten. Gerda is er nu beter aan toe dan vorige week en we zijn bijna blij dat het nu toch doorgaat. Dus duim voor haar (velen sturen haar al liefde weet ik, dank dank!).

Jelle is ondertussen met een griepvirusje thuisgekomen. In overleg met zijn vader hebben we afgesproken dat hij deze week daar bivakkeert tot de dreiging van besmetting voorbij is. Toen ik zelf aan het eind van de middag weer thuis was, gaf Bart aan ook keelpijn te hebben. Hij stelde zelf voor zijn broer te volgen in deze tijdelijke afzondering. Vanavond slaapt hij wel hier. Het is allemaal tijdelijk en te overzien. Als het daar bij blijft ben ik blij. (Nu ook hoor) Ondertussen blijkt mijn huis weer te zijn bezocht door werklieden. Onverwacht en onvoorbereid terwijl ik niet oplet. Maar er is weer licht in mijn keuken en het dak waterdicht. Morgen komt de schrijnwerker (NL=timmerman) om op te meten wat hij aan deuren installeert. Allemaal kleine stapjes naar meer rust en orde.

Prettige zondag

Zondag aan het ontbijt werd ik mobiel (peperduur) gebeld door Rosa. Ze was begonnen aan haar afscheidssaunasessie met de vrouwen uit mijn oude 'samenwoon'-constellatie: Mijn ex Loes, haar beste vriendin Janet en haar dochter Arja, die een soort zusje is voor Rosa. Nu bleek er een soort etentje achteraangeplakt. Arja's broer Elmer en zijn vader Garrie, de ex van Janet zouden ook van de partij zijn. Met mij als opvallend afwezige. Dus of ik ook zin had om te komen. Dat was wel een soort morele overval. Ik zie Rosa al jaren te weinig en zielsgraag. En nu krijg ik een uitnodiging die volstrekt niet in mijn dag past, maar me wel in mijn hart raakt. En oude patronen oproept. Ik heb het na ampele overweging vriendelijk moeten afwijzen, dus het is zonder mij genoegelijk doorgegaan hoorde ik later.

Toen vorig week duidelijk werd dat de chemo tenminste een week zou worden uitgesteld, concludeerden Gerda en ik dat we dan tenminste konden voldoen aan de uitnodiging van mijn schoonzus Ria om deze zondag op haar verjaarsfeestje te komen. Een mooie gelegenheid om veel verwaarloosde contacten aan te halen. En voor het eerst zijn Gerda's kinderen alle drie meegegaan. Het was supergezellig. Veel gefotografeerd met Ria's digitale kadootje. Dus die foto's staan elders.
Ik geniet me suf van wat ik vroeger meed: Die typische van der Velde sfeer. Het is heerlijk om tussen mijn broers aan tafel te zitten en mee te kletsen. Paul heeft natuurlijk veel gespeeld met zijn medemuzikanten. Bart heeft zowaar zijn debuutoptreden in het buitenland gedaan. Lekker een blues meegespeeld. In G geloof ik. :-) Herinnert me aan het eerste opterden van onze band. Dat was een set met telkens hetzelfde bluesnummer, maar ter variatie in een andere toonsoort. Blues in A gevolgd door blues in E enzovoort...

Doe volgende week donderdag even het licht uit.

Ik had al van dit initiatief gehoord van Gerda en we hebben al besloten mee te doen volgende week donderdag. Maar een mailtje van Marieke is een nuttig duwtje. Ik verspreid de uitnodiging graag. Ik ben erg nieuwsgierig naar de omvang van ons milieubewustzijn, of moet ik zeggen van onze keuzevrijheid? Dat kun je die avond zien via Google Earth. ;-)

Op 1 februari doen we ALLE LICHTEN UIT van 19u55 tot  20.00u !  Doen jullie ook mee??

Neem op 1 februari 2007 deel aan de grootste mobilisatie van de burgers tegen de klimaatsverandering !
Laat ons alle lichten doven, zodat de (politieke) besluitvormers beseffen dat er iets mis is. L'Alliance pour la Planète (groepering van milieuverenigingen) doet een oproep tot al de burgers ; "Gun de planeet 5 minuten rust" : iedereen wordt verzocht alle lichten te doven op 1 februari as, van 19u55 tot 20.00u.

Het gaat er niet om enkel die dag gedurende 5 minuten energie te besparen, maar wel om de aandacht van de burgers, de media en tevens de politieke besluitvormers te vestigen op de energieverspilling en op de noodzaak om dringend iets te ondernemen ! Gedurende 5 minuutjes zal de planeet kunnen uitrusten : dat duurt echt niet lang en het kost niets. En het zal de politici en kandidaten voor de parlementaire verkiezingenvan juni 2007 duidelijk maken dat de klimaatverandering een onderwerp uitmaakt dat weegt in het politiekedebat.

En waarom op 1 februari 2007? Omdat die dag in Parijs het nieuwe rapport van de klimatologische experten van de Verenigde Naties uitkomt. En dat gebeurt bij onze buren; wij kunnen dus onmogelijk deze kans laten voorbijgaan en moeten bijgevolg de schijnwerpers richten op de dringende aard van 's werelds klimatologische situatie. Als we allen deelnemen zal deze actie werkelijk een mediatieke én politieke invloed hebben, en dit enkele maanden vóór de verkiezingen ! Laat dit bericht zoveel mogelijk circuleren, stuur het zoveel mogelijk door, ook naar lokale politici; vermeld het in Newsletters, op je site....

Beduusd

Vandaag waren we er helemaal klaar voor. De laatste chemoronde, de finale consolidatie van Gerda's totale remissie. Via de inmiddels vertrouwde route binnendoor naar Leuven en als echte routiniers achterom meteen naar de vijfde verdieping, de chemofabriek in. Na de bloedafname en de obligate controle door een arts-assisistent in opleiding kwam het grote wachten. Deze keer duurde het vagevuur nog langer dan anders; Het was twee uur geweest toen een 'dokteres' ons uit onze sluimer rukte: De kritische bloedwaarde was te laag. Het beenmerg begint blijkbaar wat uitgeput te raken. Dat betekent dus onverrichterzake naar huis. Volgende week beter - of als dat niet zo is - misschien helemaal geen zesde chemo meer. Ik was er confuus van. Daar sta je dan opeens weer in de lift met een tas vol overbodige proviand. De horizon schuift opeens weer een eind naar achteren en de planning ligt weer in de prullemand. We zijn naar huis gereden en Gerda heeft aan haar vermoeidheid toegegeven en is lekker in bed gekropen tot Jelle de boerenkool op tafel had.

Wat me wel fascineerde vandaag, was dat Gerda in het ziekenhuis over haar nek ging. Puur en alleen door de geconditioneerde afkeer. Ze had immers nog niets binnengekregen. Het bewijst hoe sterk het lichaam reageert op ideeën en verwachtingen. Inmiddels is dat ook wetenschappelijk onderbouwd. Medische behandelingen werken beter als de patiënt er in gelooft. Placebo's werken, zelfs als je weet dat het een placebo is. Deze psychosomatische bijwerkingen worden bij de behandeling maar mondjesmaat aangewend om de genezing te vergemakkelijken. Van mij mag dat nog wel veel meer.

Wens ik teveel tegelijk?

Wens ik teveel tegelijk? In ieder geval is er een patroon gaande. Elk rustpunt in mijn bestaan, geeft me eventjes de ruimte om onder ogen te zien, wat ik allemaal nog heb liggen en wens te te doen. Wow! Wat is er nog veel te doen en wat doe ik dat graag!" denk ik dan bij mezelf. Zodra ik dat heb gedacht, word ik overvallen met nieuwe ontwikkelingen die alle ruimte in mijn agenda innemen. En dan alles tegelijk op een onhandig moment. Het zal aan mij liggen, dus daar wordt aan gewerkt... Optimisme waar realisme nodig is? Gerda maakt zich op voor haar laatste en definitieve chemoweek. Rosa maakt zich op voor haar wereldreis. De aannemer maakt zich op om de verbouwing te starten hier in de Varenstraat in Rumst. En ik maak me op om mijn werk weer op gang te krijgen. Donderdag begint een klus van de Douane, ik begin met een tekensessie over wat ze willen. Maar ik kan maar op één plek tegelijk zijn...

Vooral kleine bedrijven geven meer uit aan ontwikkeling

Vooral kleine bedrijven geven meer uit aan R&D (= Research and Development, ofwel Onderzoek en Ontwikkeling). Dit staat in de nieuwe editie van het Webmagazine van het Centraal Bureau voor de Statistiek. Volstrekt logisch, als je er even over denkt. Ondanks onze unieke originaliteit gedragen we ons exact volgens de natuurwetten. Zoals: "Wie niet sterk is moet slim zijn.

Als kleine ondernemer kun je het best de concurrentie aangaan door met iets nieuws te komen. Dan heb je je winst al lang binnen voordat de logge grootondernemingen uitvergaderd zijn. Fijn dat het nu ook statistisch is onderbouwd. Alle cliché's kloppen weer! Dus je weet nu waar je moet zijn voor iets nieuws. ;-)

2007 thema's

Ik ben de laatste dagen schijnbaar wat afwezig op mijn blog. Ik ben onderwater druk met het Aloha-project. Zodra de incubatie voorbij is en het embryonale idee voldoende voldragen, vertel ik er -heel graag- meer over. Het gaat over samenwerken en gezond zakendoen. Ofwel vriendschap en discipline. Nu ik me minder zorgen maak over Gerda heb ik weer ontzettend veel zin in van alles. Doseren is dus ook (weer en nog steeds) een terugkerend thema. Ger en ik zijn het over eens dat ik vergeleken bij haar wel meer extremen in mijn leven nodig heb. ''Himmelhoch jauchzend, zum tode betrübt'' zo citeerde mijn moeder Goethe al. Intensief leven is het voor mij. Heerlijk!

Blogtrouw

Elke dag aan de wereld laten weten wat ik doe. Zo gaat bloggen voelen. Verwachtingen (van mijn veronderstelde lezers) is sterk spul, merk ik.
De zaterdag is al bijna om. De boodchappen moeten nog en de tijd gaat dringen. Dus snel: Gisteren begon heel misselijk voor Gerda, maar eindelijk thuis na de chemo-marathon hadden we het toch weer goed samen. Haar kids zijn al de hele week bij hun vader, dus is er tijd en rust om samen te zijn. Dat voelt heel goed. Zo begint de zaterdag vredig. Zonder haast is hij ook in een oogwenk om. Terwijl het grijs buiten al donkert, moet ik snel het eten gaan scoren. Dus tot later!

Clare Graves

Als je alleen in blogs zoekt, ontdek je vanzelf wat er wel en wat er niet leeft onder de mensen. Dus heb ik daarvoor een link in mijn blogmenu, hier rechts, gezet. Ik zocht natuurlijk even op "Clare Graves" En dan vind ik weer leuks, zoals bijvoorbeeld Integral Options Cafe. Of vreemde soortgenoten als André Clements. Ik stuitte ook op de blog van Rob Smith . Ik citeer een stukje:

" Human development occurs in an irreversible and predictable set of stages that are reflected both in our psychology and our culture (and they bilaterally impact each other), with the stage progression as follows: Selfish, Traditional, Rational, Relativistic, and Integral. (One version is Clare Graves work, here.) "

Van alle invloeden die ik de afgelopen jaren absorbeerde is die van Clare Graves het grootst. Hij leverde mij het begripsapparaat waarmee ik opeens mijn waarnemingen kon duiden. Voortschrijdend inzicht is een dagelijks verschijnsel, zeker nu ik 'de jaren deze onderscheids' nader. Maar zelden is een nieuw inzicht zo langdurig en diepgaand als het verklaringsmodel van Graves. Alleen Saswitha's invloed is even verregaand. Onder de naam "Spiral Dynamics" is het gedachtengoed van Graves bekender geworden, maar die bewerking van zijn twee leerlingen heeft noch de eruditie noch de wezenlijke helderheid van het oorspronkelijke werk. Alles wat ik sindsdien leer, blijkt het model te verifiëren.

Het wordt tijd dat ik het wat overzichtelijker maak. Maar dat is een uitdaging van formaat. Juist omdat Graves zelf daar zelf ook niet aan toe kwam, geabsorbeerd door de enorme implcaties van zijn prachtige ontdekking. Goed, maar ik was bezig met de adminisitratie...

Organiseer

Heb je het al gemerkt? Voor een blog van beelddenker valt hier tegenwoordig weinig te zien. Mijn fototoestel is al weken zo spoorloos verdwenen, dat ik nu overweeg om in de uitverkoop een nieuwe te kopen. Ik haatte het apparaat al vanaf dat ik hem kocht. Het is een ontregelend traag apparaat. Van de leverancier de dozenschuiver MediaMarkt was ik ook meteen genezen. Ik koop graag een oplossing voor mijn problemen, maar als zo'n aanbieding gepaard gaat met allerlei nieuwe irritaties, ben ik wel een ervaring rijker maar toch niet echt blij. Ik heb nu een 'porgramma van eisen' opgesteld, maar ik moet hem nog wel terugvinden. Terwijl Gerda haar misselijkheid ligt teverdragen, ben ik ongestoord in mijn eigen 'bureel' aan de slag. Er is onnoemelijk veel te doen. Alleen het regelwerk al. Nog niets is echt optimaal geregeld. Drie tafels vol achterstallig papierwerk. Heerlijk, zolang ik me bij de concrete stapjes kan houden. Of het is eerlijker om te zeggen als ik dat zou kunnen. Soit.

Lekker werken

Terwijl Gerda als een plotseling verkreukeld vogeltje in haar nest ligt te bekomen van de "chemo nr. 5", ben ik lekker aan het werk. Eindelijk! Het is nog steeds ernstig achterstallig werk, maar toch... Zo lekker dat ik het ff blog. ;-)
Ik heb weer tijd en aandacht voor wat ik wil doen het komende jaar. Een nieuw jaar komt voor mij vaak vergezeld van een thema. Dat lijkt nu ook weer zo te zijn. Het gaat over samen-werking. Daarin heb ik nog veel te leren en het universum biedt de lessen dan ook in overvloed aan. Maar daarover op een beter moment.

Veel goeds

Veel goeds voor jou, voor mij, voor allemaal. Zoals je ook op dit blog ziet, begint het jaar met een achterstand op vrijwel elk denkbaar terrein. 2006 was iets te veel voor mij om bij te houden. Zelfs de sterke verhalen lopen achter. Ik ben nu net terug uit Leuven, waar Gerda chemo number five in ligt te nemen. Het is verbijsterend hoe saai zo'n vergiftiging is. We zijn inmiddels volledig geconditioneerd. We verwonderen ons niet meer over de fabrieksmatige routine. Ik word er zelf ook bijzonder mat van. Morgenochtend haal ik haar op en woensdagmiddag zal ik eindelijk geleidelijk hier allerlei karweitjes kunnen afwerken. De stapels post bijvoorbeeld. Vrijdag gaat ze weer een hele dag en na twee weken de zesde en laatste keer!