woensdag, juni 20, 2007

Vanwaar toch die stilte


Vandaag voor het eerst sinds tijden geen deadline of ander acute druk. De stapels werk om me heen zijn nu meer achterstallige organisatie en adminsitratie. Trage tijdbommetjes die nog wel een dagje extra uitstel verdragen. En dan zijn er, zoals jullie weten, allerlei zwaar verwaarloosde sociale en maatschappelijke behoeften. Voor de hunkerenden onder jullie alvast dit teken van leven. Ondanks de blogstilte ben ik er nog steeds. Mijn zwijgzaamheid kan eerlijk gezegd niet alleen worden geweten aan alle externe verplichtigen en verlangens. Ik ben nu toch ook al meer dan een jaar heel hard aan vakantie toe. Ik kom nog steeds amper aan mijzelf toe, alle hoge ambities ten spijt. Bloggen is ook aan zelfreflectie doen en je zelf laten zien. Maar dat kan ik alleen als ik engiszins buiten mijzelf kan treden of boven mijzelf uit kan stijgen. Dat lukt de laatste tijd niet meer zo. Maar vandaag laat ik mezelf wat gaan. Kleine taakjes, wat rekeningen doen enzo en wat freewheelen. Daar word ik weer wat meer mezelf van.

Geen opmerkingen: