Te vroeg

Wij zijn de eerste bewoners van ons tijdelijk onderkomen in Antwerpen. In afwachting van de voltooiing van ons nieuwe koopwoning huren we tijdelijk een romantisch ogend pandje aan het park. Het totaal verkrot monumentje is voorbeeldig door de gemeente opgeknapt. Helaas ligt het ook naast een bouwwerf en recht tegenover de leveranciersingang van een ziekenhuis. De bouw naast ons garandeert dat we met drilboren of andere grove middelen om zeven uur uit ons bed gedaverd worden. Maar dat wisten we op voorhand. En dat hebben we geaccepteerd als een onvermijdelijk maar hanteerbaar gegeven. Veel storender en ondermijnender is de bevoorrading van het ziekenhuis. Zonder zich te bekommeren over enige gezondheidseffecten beginnen de leveringen al vanaf vijf uur 's ochtends. Afwisselend door muisstille leveranciers of lawaaiige lomperikken voor wie het afzetten van de motoren al te veel aandacht kost. Wij kunnen amper slapen na vijf uur. En dat is slopend.

Mijn blog liegt

Niet omdat ik bewust lieg, maar omdat ik niet altijd alles publiceer. Eigenlijk alleen als het me zo goed gaat dat ik nog enigszins boven mijzelf en de materie kan uitstijgen. Zodat ik er iets 'over' kan melden. Als ik tot mijn nek in het werk of de problemen zit, dan heb ik letterlijk en figuurlijk geen handen vrij om dat allemaal met enige helderheid te beschrijven. Ook psychisch weiger ik al mijn ellende te delen met iedereen. Als gevolg van deze mechanismen is mijn blog fragmentarisch en een weinig realistische weergave van mijn bestaan. Dat ik dit nu blog is dus een positief signaal. Ik heb blijkbaar voldoende tijd en aandacht over om dit even op het net(vlies) te zetten. Hasta la vista.