Dan begin ik weer te zoeken, te voelen en na te denken. Ik heb de neiging de kennis en ervaring buiten mij hoger in te schatten dat mijn eigenwijsheid. De meeste mensen die me goed kennen zullen deze opmerking meteen bestrijden. Ik sta bekend om mijn sterke meningen en oordelen. Wat blijkbaar minder opvalt, is dat ik ze graag en makkelijk inruil voor nog sterkere opvattingen. Want ik hang graag de beste zuiverste redelijkste waarheden aan. Voor mij is dat - voor zover ik nu dus weet - de beste manier om mijn paniek en onvermogen te hanteren. Want al vanaf mijn eerste bewustzijn heb ik grote moeite om te snappen hoe het allemaal zit en hoe ik dus adequaat reageer.
Op dit moment heb ik eigelijk geen goed idee hoe mijn leven verder zal verlopen. Op bijna alle vlakken, van de meest intime persoonlijke domeinen tot de globale politieke, economische en ecologische dreigt onheil. De roofeconomie van de machthebbers bedreigt de coherentie van complete samenlevingen en boven mijn eigen persoonlijke toekomst hangt Gerda's gezondheid als een zwaard van Damocles. En overal zie ik de touwtjes rafelen die alles bij elkaar houden...
Alleen door het leven als één grote les te zien, is er iets uit deze crises te halen. De beste manier van leren is fouten maken en daaraan is geen gebrek. Maar in de complexiteit de werkelijke oorzaken achterhalen is niet simpel. Het meest praktische is dan een goede theorie. Ik ken al een paar hele goeie, waardoor ik er hier en daar wil iets meer van snap inmiddels. Maar mijn generatie van zelfverklaarde wereldverbeteraars maakt zich op voor haar pensioen, terwijl de toestand in de wereld er niet echt op vooruit is gegaan. De les hier blijkt dat we zelf de grootste beperking en bedreiging zijn.
Daar gaat mijn aandacht nu heen. De vrije wil blijkt weinig meer dan een noodzakelijke en onvermijdelijke ego illusie. En de macht en invloed van onze directe omgeving op wie we zijn en wat we doen blijkt juist heel sterk. En in zijn werking onder de radar van ons bewustzijn te blijven. In de vakantie ga ik dus het werk van Naomi Ellemers lezen. Die heeft daar een gefundeerde sterke mening over ontwikkeld. Daar hou ik wel van... Vandaag heb ik via haar webstekjes al gekeken naar zo'n typisch 'TV-itempje' over groepsidentiteit. En bovenstaand plaatje is daar mijn weerslag van. Wel leerzaam maar helaas een onaf verhaal met denkfoutjes vind ik. Als het leven het toestaat kom ik daar nog eens wat uitgebreider op terug...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten