Vandaag ben ik voor het eerst weer serieus aan het werk sinds ik half december samen met een virus in bed verdween. Ik functioneerde gewoon niet meer. Slapen leek de enige doenbare bezigheid. Kerst en de jaarwisseling heb ik zo ook maar op halve kracht meegemaakt. Nu vormen ongerustheid, schuldgevoel, plichtsbesef en achterstallige klusjes zo'n stapel dat ik toch maar aan de slag ben gegaan.
Als ik het over werk heb, verwijs ik onbewust meestal naar betaald werk, de opdrachten die ik voor mijn klanten doe. Vandaag merk ik meteen dat die definitie veel te beperkt is. Ik ben al de hele dag aan het werk, maar daarvan wordt geen seconde betaald. Organiseren, opruimen, plannen, bespreken, telefoneren, afstemmen, administreren, controleren, verzinnen, opzoeken, kopen, betalen, nalezen, enzovoort, en zo verder.
Die definitie, daar klopt dus niks van. Wat is werk dan? Voor mij althans? Volgens mij is het alles wat ik doelbewust doe met maar één doel: om mijn leven zo te krijgen en/of te houden als voor mij belangrijk is.
Dat heeft in principe dus niks te maken met begrippen zoals werkgelegenheid en geld. Het begrip Economie weer wel, wat dat betekent gewoon 'huishouden'. De overige ontstaan pas als wij onderling zaken gaan doen om met minimale moeite onze belangen te behartigen.
En dan denkt iedereen alleen aan geld en een baantjes of opdrachten enzo. Volgens mij is dat een zeer beperkte benadering. Zeker nu het geldsysteem is uitgehold en leeggezogen door 'de bankwereld'. Het eigenlijke werk, van mij, jou en iedereen, blijft onveranderd. Dat is wat nodig gedaan moet worden om het leven op orde te brengen en te houden. Dus er is per definitie altijd werkgelegenheid.
