Let the mother economy feed her offspring

The internet had expanded our perception horizon far beyond our comfort zone. It enabled us to be informed about the state of the world. The facts evoke a growing discomfort with the condition and evolution of our economy.

We either accept this inconvenient truth or choose to willfully ignore it. In both cases we loose our innocent satisfaction with our current way of living.

The number of people being aware of this is growing with the day. Many of us are seeking solutions to counter the threat of a total system collapse, but until now I see little coherence in these so needed initiatives.
Many initiatives struggle with what seems to be the decisive property of the old economy; money. Especially our jobs and mortgages seems to hold us imprisoned inside the old system, forcing us to sacrifice most of our time and freedom. there are a number of experiments going on trying to escape this of minimize it's influences.
Today an insight struck me. As we are bombarded with cheap offers of stuff in order to speed up their obsolescence and hence the profits of the produces, maybe we could accept those basically great products as a payment. So they can serve our needs and instead of disposing of them, be converted to a more useful durable state. Maintenance and repair have been wrongly downgraded to serve short term benefits like comfort and pleasure. By adapting a better beliefsystem and set of behaviors, the old system will feed the new system, like any new generation feeds on the old until it dies.

nieuw economisch paradigma.

1e snelle notitie van een concretiserend gevoel. Spullen bewust slecht maken, zodat men steeds opnieuw moet kopen is momenteel normaal terwijl het aanvoelt als waanzin. Hetzelfde geldt voor je luie lijf van een kilo of 80 laten rondsleuren in een auto van 1000 kilo of meer wordt hetzelfde bekeken. Dar is kul.

Maar wat is dan het gezonde alternatief?

Het zou m.i. (altijd m.i.) beter zijn als het gebruik van hulpbronnen iets is dat volgens iedereen een teken van zwakte is. Iets voor invaliden en bejaarden en ander mensen die niet meekunnen komen zonder hulp. Nu is een 4wheeldrive nog een machtsmiddel om je status in de pikorde te claimen. Status op echte eigen kracht lijkt mij eerlijker. Zoveel mogelijk voordeel tegen minimale inspanning. Dat vergt zorgvuldigheid, ingeniositeit en intelligente organisatie.

Wat spullen betreft heb ik ook liever zaken die een leven lang meegaan. Gebruikswaarde / fabrikagekosten = prijs. 

Hoe ziet een economie er uit die dit toepast?
De NewYorker schrijft er dit over.
Het lijkt mij te gaan over veel geluk voor weinig moeite dankzij wijs gedrag en slim leven.

Charting conceptual space

Dan Brown shared the way he uses modeling to create clarity and insights. This to me is what I would call an important aspect of Visual Thinking. I used to ´collect' triangles a lot, in my younger days.
I like the clean design way in which he represents his insights. Using form to create distinctions in conceptual space. That way working towards more distinct definitions of meanings. Reading this, I realize that at one point I changed my thinking strategy.
I used to start in this abstract space as well, but due to lack of connection with the understanding of my clients I learnt to start at the other side, from their perspective. With my most simple representation of the specific real situation involved.And by realizing this I -right now - become aware that this adds another dimension to the conversation!
There is visualisation of abstract concepts on one hand and visualisation of specific situations on the other hand. Both form yet another dimension in this vast conceptual space that is discussed here. Looking from that perspective we can see all Graphic Facilitators with their approach of visualisation somewhere along that line... Nice!

https://medium.com/eightshapes-llc/six-patterns-for-modeling-concepts-df7eda15dc5#.ewhc705sd

Wat werkt met een netwerk?

Vorige week donderdag bij Nuidebout Gent, heb ik een gedachte getest die ontstond nadat ik me realiseerde dat het NDB initiatief de zoveelste herhaling kon worden van eerdere burgerrevoluties. 'Als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg.' Dit kan alleen anders worden als we iets doen wat nog niet eerder is gelukt.

Macht lijkt zich schijnbaar onvermijdelijk te concentreren, met de bekende structuren als gevolg.
Dat gebeurt zodra de macht wordt uitbesteed. Kan dat anders? Kunnen we ons effectief organiseren zonder de macht uit te besteden? Door eigenmachtig te blijven?

Wat kan ik zelf eigenmachtig doen wat ik nog niet deed waardoor het geheel sterker wordt zonder dat ik controle inlever? Welk nieuw gedrag kan ik vertonen?

Wat mij sterker maakt samen, is de samenwerking. En het succes daarvan wordt gevormd door de kwaliteit van de verbindingen die ik aanga. En daar ligt de sleutel.

Ik hoef niets in te leveren van mijn autonomie, terwijl ik sterke waarachtige verbindingen aanga met de mensen om mij heen. Dat maakt mij ogenblikkelijk sterker en de ander ook.

Als iedereen die meedoet dit gedrag herhaalt, ontstaat een stevig netwerk. Zonder enige gecentraliseerde macht. Dat netwerk is de veilige omgeving waarin ik mijn beste eigenschappen kan inzetten voor dat wat dient te gebeuren.

Wat dat is hangt af van de eisen van de situatie en van de verlangens die in het netwerk domineren.

Define relation

Using my visual models to grasp the essence of a relation.

define connection

Digesting my meetup with Keesy White.
• How to create clarity about what constitutes true connections.
• How true connections create clarity.
And what possibilities that could bring...

Goed of goed genoeg?

Om te weten of iets goed is, heb ik drie graadmeters: Het klopt, het voelt goed, en het werkt...

Dan is er geen tegenspraak tussen mijn denken, voelen en handelen. Die vallen dan samen in mijn ervaring van de werkelijkheid en die ervaar ik zodoende als waar en goed. Maar een ander kan bij een schijnbaar identieke situatie totaal andere ervaringen hebben. Dat maakt het moeilijk op basis van percepties te beweren dat iets echt ´goed´ is. Niet alleen voor mijzelf maar ook voor jou en iedereen. Liefst ook altijd en overal.

Hoe kom ik daar dan achter? Wanneer is iets echt absoluut goed te noemen? Wanneer voelt iets dat klopt en werkt altijd goed? Klopt altijd alles wat goed voelt en werkt? En werkt altijd alles wat goed voelt en klopt?

Er zijn meer benaderingen om dit helder te krijgen. Ik noem er vier:

1. Als maar genoeg mensen het eens zijn over of ´iets´ goed is, dan gaat dat in het algemeen als goed gelden.
   
2. Als de machthebbers bepalen dat iets goed is, dan heeft de rest dat te geloven of op zijn minst te aanvaarden.
   
3. Als iets altijd dezelfde betrouwbare goede uitkomst heeft dan is dat gewoon goed volgens de natuurwetten. 
   
4. Als iets mathematisch voorspelbaar goed is dat noemen we het wetenschappelijk bewezen goed.

De laatste lijkt het zekerst, maar komt minder voor dan het lijkt. Veel wetenschappelijk bewijs valt onder punt 1 in plaats van punt 4. De wiskunde heeft ondertussen ook nog bewezen dat het niet echt in staat is 100% zekerheid te bepalen. Mijn eigen brein is te klein om de complexiteit van alles mee te wegen, mijn gevoel kan ook maar beperkt meevoelen en mijn ervaring beperkt zich tot mijn waarnemingsveld. Benadering twee legt alles in handen van de machthebbers. Dat klopt niet, voelt niet goed en werkt ook slecht volgens punten 1, 3 en 4. Blijft op dit moment  punt 3 over als de interessantste benadering. Maar er is altijd wel iemand die zich niet goed voelt bij iets dat iedereen verder als goed ervaart. Meestal wordt dat opgelost door te zeggen dat die persoon zelf niet goed is.

Een logische oplossing, die vaak enkel voor die persoon niet goed voelt. Voor de rest is deze oplossing wel goed, naar wens verder gevalideerd middels één van de andere benaderingen. Dat lijkt even afdoende, maar al snel blijkt dat mensen elkaar gaan beoordelen als goed of fout. En dat is niet logisch, voelt niet goed en werkt niet... Mensen zijn geen ´iets´. Dat is nog makkelijk in te zien voor mijn naasten, maar buiten mijn waarnemingsveld is dat onderscheid weg.

En daarnaast is ´iets´ meestal niet helemaal goed of slecht, maar een beetje er tussen in. Zoals het grijs tussen zwart en wit... Alles bij elkaar kan ik het ´goede´ enkel zo goed mogelijk vaststellen, binnen mijn menselijke maten en omstandigheden. En dat voelt voor mij niet helemaal goed, maar het is het enige dat een beetje werkt, denk ik...

Ik heb ook een tijdje nog een andere aanpak gehad, herinner ik me. Gewoon vertrouwen dat het goed is. Maar dat is mij niet gelukt. Ik deed dat tenminste te blindelings. En ik maakte ook daar onvoldoende onderscheid tussen ´iets´ en de mens.

Ik voel dat ik zeker nog iets mis. Wat denk jij? Hoe doe jij dat?

Learning while living

What I basically do these last days is following every attention attraction and the impulses they evoke.

My behavior appears chaotic, I do many things parallel seemingly finishing nothing ever,  but at the same time I come closer to my inner purpose.

So maybe I am on to something...