Juiste discriminatie - Proper discrimination

Nadat de #metoo meme terechte aandacht creëerde voor misbruik van vrouwen, is er nu #blacklivesmatter. Een even noodzakelijke oproep om te herkennen dat zwarte mensen niet dezelfde kansen en mogelijkheden hebben als witte mensen. En die systematische discriminatie blijkt zeer diep verankerd in onze samenleving. Er zijn nog veel meer groepen te onderscheiden die structureel aan het kortste eind trekken. Nog zonder zo'n heldere hashtag: Bijvoorbeeld vluchtelingen of misbruikte kinderen. 

Of met een moeilijker woord te 'discrimineren'. Want dat is wat 'discriminatie' betekent. Het betekent 'onderscheiden'. Maar te vaak wordt het versimpeld tot scheiden. En dan valt de eenheid uiteen in 'wij' en 'zij'. Zodra dat gebeurt zijn de poppen aan het dansen. Ik wil even dat gedragspatroon uiteenzetten.

Zodra de 'anderen' niet meer bij 'ons' horen, is er een onmiddellijke instinctieve natuurlijke reactie. Het is geen keus, geen bewust oordeel. Het is een spontane onwillekeurige uitdrukking uit een preverbaal onderdeel van ons systeem. Een deel dat geen woorden gebruikt, maar zich uitdrukt in spontaan onwillekeurig gedrag.

Voorbeelden: Zoals je je hand terugtrekt als het iets engs of gevaarlijks aanraakt. Zoals je instinctief terugdeinst voor een spin of een slang. Het wij-zij gedrag is subtieler in zijn verschijning, maar een onontkenbaar onderdeel van ons menszijn. Een wetenschappelijk onderzoek [bron?] heeft aangetoond dat de huidweerstand van een arts minder reageert als die arts in een arm prikt van een mens met een totaal andere huidskleur. Die persoon is 'meer anders', dus minder van 'ons soort' en dus makkelijker te pijnigen.