Verbaasd in Vancouver

Gisteren had de dag twee keer zoveel tijd als normaal. Tammy en ik vlogen met de zon mee van Amsterdam naar Vancouver. Daardoor waren we 24 uur in de weer geweest voor we een vreemd bed intolden. Ik ben net wat vervreemd wakker na een goede nachtrust. Het voelt enerzijds alsof ik uitgeslapen heb, omdat het volgens mijn lichaam het al einde van de middag is. Maar verder zegt alles dat het net ochtend is. Alle winkels in Main Street zijn nog dicht en de straten zijn vol met vroeg verkeer. Staand op balkon boven Smile Dental 49 valt het weer op dat alles hier groter lijkt. Meer ruimte in nemend en meer energie. Gewoon omdat het er is. Enorme vrachtwagens, pickup trucks en ook ruime personenauto´s. Gas guzzling is not frowned upon here yet. Er zijn wel veel meer Tesla´s en dergelijke maar meer als statussymbool. Hun invloed op de vormgeving van de concurrenten is ook goed zichtbaar. Lastig in enkele woorden te vatten, maar ik noem dichte fronten, belijning en meer witte auto´s. Zelfs de neus van bestelauto´s beginnen de stroomlijn te kopiëren.

Het is nu drie en een half jaar geleden dat ik hier was en het is zichtbaar hoe technische toekomstdromen zich materialiseren. En hoe ons idee over de ideale wereld daar de bron voor is. Leunend vanaf het balkon ben ik me ervan bewust hoe mijn ideeën afwijken van wat aan deze kant van de oceaan lijkt te gelden. In het vliegtuig zag ik een film uit 2022 met Tom Hanks. Daarin illustreerden ze vooruitgang aan de hand van steeds grotere auto´s. Zelf heb ik dromen over een leefwereld op menselijke schaal. Dus mensen eerder op elektrische stepjes dan oversized trucks...

Energiegebruik en klimaatcrisis bestaan hier nog niet in het collectieve bewustzijn.
Dat bleek ook gisteren toen ik het ontvangende gezelschap mijn vliegschaamte benoemde. De wat verwarde grijnzen die dat opriep deden me verder zwijgen. Hier wordt het nog vrijwel geheel ontkend.

Hoewel de signalen van de mondiale ontregeling ook hier merkbaar zijn. Het is ook hier droger dan normaal voor de tijd van het jaar. Borden waarschuwen voor een invasieve Japanse kever. 

Nu ik opeens in een ander ´normaal´ ben springen die verschillen in het oog. Over drie dagen ben ik dit weer gewend. Het maakt me ook duidelijk waarom onze achterlijke Nederlandse postzegel als vooruitstrevend kan worden gezien. De kleinere en dichtbevolkte schaal van ons land vereist dat we beter organiseren. Maar van binnenuit neem ik vooral onze kortzichtige koopmansgeest waar. De Haagse regenten hebben duidelijk decennia mooi weer gespeeld door ons gratis Groningse gas te verbranden. De echte rekeningen worden eindeloos vooruitgeschoven verhuld met loze beloften.

Ondertussen zijn de winkels opengegaan. Ik ga naar beneden om bij Persia, de Indiase supermarkt wat yoghurt te kopen voor mijn ontbijt. Dit wordt een mooie dag.